Morgen is het 40 jaar geleden dat Israël het startschot gaf in de zesdaagse oorlog. Een paar dagen later bezette het de Golanhoogte, de Gazastrook en de Westelijke Jordaanoever. Die bezetting duurt nog steeds voort. Vandaar de naam van het vandaag verschenen rapport van Amnesty International (AI), ‘Enduring Occupation’, dat een overzicht geeft van de mensenrechtenschendingen op de Westelijke Jordaanoever. Meer dan 500 checkpoints en blokkades, 200 illegale nederzettingen, 700 km exclusief Israëlische wegen en bijna 700 km muur op Palestijns gebied, sturen er het alledaagse leven van de Palestijnen danig in de war. De nederzettingen vormen de echte reden van massale beperkingen op de bewegingsvrijheid van de Palestijnen en op andere mensenrechten die daaruit volgen.Terwijl bulldozers van het Israëlische leger huizen van Palestijnen vernietigen, officieel op grond van een restrictief bouwvergunningbeleid en in werkelijkheid voor landconfiscatie, blijven de nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever uitbreiden, in strijd met het internationaal humanitair recht en ondanks een rits VN-resoluties die oproepen de nederzettingen te ontmantelen. Het netwerk van nederzettingen en ‘bypassroads’, de grote wegen exclusief toegankelijk voor Israëli’s - een vorm van discriminatie op grond van ras – verandert Palestijnse dorpen en steden in enclaves waar het moeilijk in en uitkomen is. Mensen die dringend medische hulp nodig hebben, worden nodeloos lang opgehouden aan checkpoints. Om vanuit een dorp in de buurt van Qalqilya in het ziekenhuis te geraken, een afstand die normaal een tiental minuten in beslag neemt, zijn Palestijnen door de checkpoints, blokkades en inferieure wegen bijna een uur onderweg, met soms blijvende letsels of de dood tot gevolg.
De kers op de taart van het Israëlische afsluitingsbeleid is de muur, die niet op de Groene Lijn tussen Israël en de Westelijke Jordaanoever loopt, maar gebouwd is op bezet Palestijns gebied en Palestijnse gemeenschappen doormidden snijdt. De muur lijft de belangrijkste nederzettingen bij Israël in, samen met grote stukken onbebouwd Palestijns land die de toekomstige groei van de nederzettingen moeten verzekeren. 60500 Palestijnen komen tussen de muur en de Groene Lijn of in afgesloten gebied terecht. De helft van hen wordt volledig omcirkeld door de muur. Boeren moeten pasjes aanvragen, een administratieve nachtmerrie, om hun land aan de andere kant van de muur te betreden. Sommigen zijn zo wanhopig dat zij een milder toegangsregime al als een overwinning beschouwen. Families en hele dorpen die voor hun voedselvoorziening afhankelijk zijn van boerderijen komen in gevaar. Om plaats te maken voor de muur zijn al duizenden olijfbomen genadeloos ontworteld, huizen vernield en vruchtbare landbouwgrond omgewoeld. In juli 2004 verklaarde het Internationaal Gerechtshof de muur in strijd met internationaal recht voor zover hij op Palestijns gebied staat. Toch is de internationale gemeenschap steeds in gebreke gebleven om op grond van dat juridische mandaat de druk op Israël op te voeren. De bouw gaat onverstoord voort.
AI erkent het recht van Israël om de veiligheid van haar burgers te garanderen, maar dat vereist niet dat een muur wordt gebouwd op Palestijns gebied, noch dat fundamentele sociaal-economische rechten van Palestijnen op werk, voedsel, een adequate levensstandaard, onderwijs en gezondheid flagrant worden geschonden. De maatregelen die Israël neemt onder de vlag van veiligheid komen neer op een vorm van collectieve bestraffing van de Palestijnse bevolking, illegaal onder internationaal humanitair recht en berokkenen lange termijn schade aan de Palestijnse economie. Ondervoeding, voedselonzekerheid - tot voor kort zeldzaam op de Westelijke Jordaanoever – werkloosheid, armoede en gezondheidsproblemen zijn het directe resultaat van illegale beperkingen die Israël oplegt aan de Palestijnse bevolking om de Israëlische kolonisten te bevoordelen die er illegaal aanwezig zijn.
AI roept op het huidige regime van disproportionele beperkingen op te heffen: checkpoints en blokkades moeten worden verwijderd, de bouw van de muur en de nederzettingen moet worden stopgezet en de stukken van de muur op Palestijns grondgebied en de bestaande nederzettingen moeten worden ontmanteld. Na 40 jaar bezetting lijkt het erop dat mensenrechtenschendingen als routine worden beschouwd, ook door Palestijnse gewapende groeperingen. AI vecht tegen deze banalisering van dagelijkse tragedies en roept daarom de internationale gemeenschap op een effectief ‘human rights monitoring mechanism’ te installeren in Israël en de bezette gebieden. Want veiligheid zonder basisrechten is een illusie.
Het rapport is te raadplegen via www.amnesty.be of via deze rechtstreekse link.
Pieter Stockmans
Landenteam Israël/OT/PA
Amnesty International Vlaanderen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten